Σαγματικό σημείο – Saddle point

Σαγματικό σημείο (Saddle point), 2023

Εγκατάσταση, διαστάσεις μεταβλητές

Η εγκατάσταση αποτελείται από ζωγραφικά έργα, σιδερένια ικριώματα, στρώσεις από latex, σέλες και άμμο. Αφορά μια αναζήτηση εννοιών, φόρμας και υλικότητας που εκκινεί από την ιππική σέλα (σάγμα).

Τα σχέδια παίρνουν τη μορφή τους από τη φόρμα της σέλας, από όψεις της που κατά τη διάρκεια της χρήσης της δεν είναι, οπτικά, τόσο εμφανείς. Η σέλα είναι ένα αντικείμενο διεπαφής, είναι το ενδιάμεσο δυο σωμάτων, το αρνητικό του κάτω ορίου του αναβάτη και ταυτόχρονα το αρνητικό του άνω ορίου του ίππου. Αυξάνει το κενό ανάμεσα στο δέρμα των δυο όντων φέρνοντάς τα σε απόσταση, δεν παύει όμως να είναι ένα τρίτο σώμα από δέρμα. Είναι αντικείμενο που ορίζει τη σχέση των δυο σωμάτων, καθώς βοηθάει τον ιππέα να κατευθύνει το ζώο αλλά ταυτοχρόνως η σέλα μαλακώνει,αμβλύνει αυτόν τον έλεγχο. 

Τα ζωγραφικά έργα υλοποιούνται σε ημιδιαφανές συνθετικό χαρτί, ώστε το χρώμα να γίνεται αντιληπτό και από την πίσω πλευρά ως μια πτύχωση. Το συγκεκριμένο χαρτί χρησιμοποιείται συνήθως στη συντήρηση πολύτιμων χάρτινων τεκμηρίων και για την δημιουργία φακέλων προστασίας τους. Όπως το χαρτί εφαρμόζεται για την προστασία πολύτιμων εγγράφων, έτσι και η σέλα τοποθετείται πάνω στο σώμα. Το χαρτί, λόγω της σύνθεσής του, δεν θα οξειδωθεί ούτε τα χρώματα θα αλλοιωθούν με την πάροδο του χρόνου. Όμως, παρόλη την ανθεκτικότητα του, είναι πολύ ευάλωτο σε σημάδια που προκύπτουν από την επαφή. Τα σχέδια τοποθετούνται σε μεταλλικά ικριώματα με σχηματισμό στον χώρο που παραπέμπει στα εμπόδια της ιππασίας. Οι διαφορές τους τονίζουν την κλιμάκωση, την εναλλαγή, την μεταβλητότητα.

Πάνω σε κατασκευές τοποθετούνται τμήματα από latex, όμοια με δέρμα, μεμβράνες που με αφετηρία τη λογική της πτύχωσης και του αναπτύγματος τείνουν σε μια αισθητηριακή ενατένηση. Όπως και τα σχέδια, έλκουν την καταγωγή τους από το πραγματικό αλλά τείνουν στο ιδεατό, στο ρευστό, στην αέναη κίνηση, δεν περιγράφουν αλλά αναβαθμίζουν την εμπειρία των πραγμάτων. 

Οι σέλες είναι τοποθετημένες στο πάτωμα, στέκονται σαν απολιθώματα πάνω σε άμμο. Ένα σύμβολο ισχύος αντεστραμμένο, έχει ανατραπεί ή έχει αφεθεί στην άμμο μέχρι την επόμενη χρήση του; Είναι ανυπεράσπιστη η εξουσία; 

Η χωροθεσία της εγκατάστασης αντλεί από τη διαδρομή των εμποδίων στην ιππασία. Λόγω του είδους του χαρτιού δημιουργούνται διαφορετικές οπτικές παρατήρησης, αναλόγως με την απόσταση από το έργο. Με τα διαφορετικά μεγέθη των στοιχείων της εγκατάστασης, με την τοποθέτηση στο πάτωμα ορισμένων από αυτά, οδηγείται ο θεατής να περιηγηθεί και να κοιτάξει κάτω στο πάτωμα, μέχρι και να υψώσει το κεφάλι πάνω, εφόσον έχει πλησιάσει αρκετά τα έργα.

Η σέλα είναι ένα αντικείμενο χωρισμού και ένωσης – κρίσιμο σημείο μεγίστου και ελαχίστου. Ενώνει το ανθρώπινο με το ζωικό, τον έλεγχο με την φροντίδα. Το έργο διαπραγματεύεται και εμπλέκει και τις δυο καταστάσεις της σέλας. Διαπραγματεύεται έννοιες για το δέρμα και την εξουσία που σηματοδοτούν, καταστάσεις οριοθέτησης και διαχωρισμού παράλληλα με την κατάργηση των ορίων και την ένωση.

Saddle point, 2023

Installation, dimensions variable

The installation consists of paintings, iron scaffolding, layers of latex, saddles and sand. It concerns a search for concepts, form and materiality deriving from the saddle (oáyua).

The drawings are inspired from the form of the saddle, from aspects of its use that are not visually obvious.

The saddle is viewed as an interface; it stands as an intermediary part between two bodies, the negative of the lower limit of the rider and simultaneously the negative of the upper limit of the horse. It widens the gap between the skins of the two beings separating them, however, it is a third body made of skin too. It is an object that defines the relationship between the two bodies, since it helps the rider to direct the animal but at the same time the saddle softens, reduces the control.

The paintings were created on semi-transparent synthetic paper, so that the color can also be perceived from the back side as a crease. This particular paper is usually used for the preservation of valuable paper documents as well as the creation of envelopes that protect them. Similar to the paper employed to protect valuable documents, the saddle is placed around the body. Due to its composition, the paper will not be oxidized or decolorized as time goes by. Nevertheless, despite its durability, it is very vulnerable to contact marks.

The drawings are placed on metal frames in a configuration that evokes the obstacles of horse riding.

Their differences emphasize scaling, alternation, variability.

Parts of latex similar to skin, to membranes, are placed on the constructions, based on the logic of folding and unfolding, tending towards a sensory contemplation. Like the drawings, they originated from the real but promote the ideal, the fluid, the perpetual motion; they do not describe but enhance the experience of things.

The saddles are placed on the floor, standing like fossils on sand. Are they power symbols inverted, knocked over, or were they left in the sand until their next use? Is power indefensible?

The spatial planning of the installation draws from the equestrian obstacle course. Due to the type of paper, different viewing angles are implemented, depending on the distance from the work. The various sizes of the elements of the installation, along with the placing of some of them on the floor, lead the viewer’s gaze from down to the upper part, once they are close enough to the works.

The saddle is an object of separation and union – a critical point of the maximum and minimum possible.

It unites human qualities to the animal ones; it combines control with care. The installation engages with multiple states of the saddle. It negotiates notions of skin and power that signify states of demarcation and separation alongside unity and removal of limits.