Εις μνήμης-As a memorial

Εις μνήμης

Εγκατάσταση, 2018

Μια ά-λογη λογική που αντιπαραθέτει δυο στοιχεία, θάνατο και ζωή, σε έναν απελπιστικό αποχαιρετισμό. Με την ένωση δυο ψυχολογικών αντίθετων γεγονότων, δυο τελετών μετάβασης, σύμφωνα με τις παραδόσεις, του γάμου ως γεγονός τομής της ζωής και του θανάτου την κηδεία ως συνθήκη του τέλους. Δυο δεδομένα συντίθενται σε ένα. Μέσα στην ακινησία και την απολυτότητα του θανάτου γίνεται προσπάθεια για μια πιθανή σωτηρία τόσο για το ίδιο το άτομο, όσο και τους γύρω του. Το έργο είναι μια εγκατάσταση, η οποία αντικατοπτρίζει την ένταση ενός τέτοιου συμβάντος . Ο Θεατής δεν μπορεί παρά να μένει ακροατής της απόλυτης ησυχίας, όπως και στην τραγική πραγματικότητα. Το άτομο που υποφέρει μπαίνει στη θέση αντικειμένου με τη στενή ένωση ανάμεσα σε δυο διαφορετικές συνθήκες, δημιουργώντας μια στιγμή ύπνωσης. Μια παράλληλη αφήγηση δυο επιπέδων σε μια συγκρότηση πένθους

As a memorial

Installation 2018

An irrational logic that contrasts two elements, death and life, in a desperate farewell. With the coupling of two phsychological opposite circumstances, two transition ceremonies, according to traditions, the one of marriage as a moment that intersects life and death and the other of funeral as condition of the end. Two facts are composed to one. In this stagnation and absoluteness of death an effort is being made for a possible salvation for both the person himself and his surroundings. This work is a setting, that reflects the intensity of such an occurring. The viewer cannot stay but a listener in this absolute/perfect silence, as also happens in the tragic reality. The individual that suffers is put in a position of an object with a tight junction between two different circumstances, creating a moment of hypnosis. A parallel narration of two levels that forms mourning